Jeśli nie ZUS to co? Jak lokować pieniądze w złoto i srebro – porady praktyczne.
Jak lokować pieniądze w złoto i srebro.
Blog jest nowym projektem realizowanym w ramach projektu Klubów Austriackiej Szkoły Ekonomii. Umożliwić ma on wymianę myśli oraz aktywne włączenie się członków KASE w debatę ekonomiczną.
———–
Chętnych do współpracy i publikacji na blogu zapraszamy do kontaktu austriacy[at]mises.pl.
Jak lokować pieniądze w złoto i srebro.
Krótka historia pieniądza, czyli dlaczego złoto wygrało... i dlaczego przegrało.
Przedmiotem poniższej pracy jest ocena kontrekonomii jako taktyki prowadzącej do powstania społeczeństwa ładu naturalnego, opisanie wyjątkowych okoliczności sprzyjających jej stosowaniu oraz próba opisu współczesnego agoryzmu.
Tym, co zdecydowanie wyróżnia agoryzm wśród innych nurtów libertarianizmu to proponowana przez niego taktyka – kontrekonomia.
Samuel Edward Konkin III w Nowym Manifeście Libertariańskim nakreśla wizję rewolucji agorystycznej, która dokonuje się w znacznej mierze właśnie za pomocą praktykowania kontrekonomii [1]. Osobom, które nie wiedzą, co oznacza ten termin, przypominam, iż kontrekonomią Konkin określa „praktykowanie przez ludzi działań polegających na unikaniu państwa, wystrzeganiu się go i przeciwstawianiu się mu”[2]. Innymi słowy oznacza to działanie ‚obok państwa’, tak by to pozbawione „pożywienia” (środków utrzymania) z czasem upadło.
Wolność i równość są pojęciami, na których oparte zasady kształtują ustroje państw zachodnich. Refleksja teoretyczna nad nimi trwa od dłuższego czasu. Większość ludzi używających tych słów (zwłaszcza politycy) ich nie definiuje, co wydaje się krokiem niezbędnym1, jeśli chcemy dojrzeć ich istotę i znaczenie oraz zorientować się, jakie są wzajemne relacje między nimi; co wynika z braku tej refleksji, widać często w debacie publicznej, w której regularnie nadużywa się zwłaszcza kategorii równości, zbytnio rozszerzając jej zasięg. Chciałbym w tej pracy właśnie takiej krótkiej refleksji dokonać: przedstawić najważniejsze koncepcje wolności i równości w myśli politycznej, ich praktyczny wymiar w ustroju państwa jako pryncypiów liberalnej demokracji oraz, pokazując pewne przykłady nadinterpretacji tych pojęć, dojść do konkluzji na temat wzajemnych relacji między nimi.
Część 1 – Podległość władzy a anarchia prywatnej własności
Nauczanie społeczne Kościoła Katolickiego jest źródłem niesłabnących kontrowersji w dyskusjach na temat libertariańskiej teorii państwa i prawa. Wynika to z faktu, że libertarianizm – ujmowany jako ruch polityczny – znalazł się w ogniu sporu pomiędzy „prawicą” a „lewicą”, ze względu na mocne antyetatystyczne argumenty znajdując wielu zwolenników po prawej stronie sceny politycznej.
Do popularności libertarianizmu wśród konserwatystów przyczynił się na pewno Hans-Hermann Hoppe, którego radykalna krytyka demokracji spotkała się z entuzjazmem, wywołując wręcz eksplozję zainteresowania myślą libertariańską w środowisku konserwatywnym (nawet pomimo obecności w niej postulatu zniesienia państwa, który dla dużej części konserwatystów był nieakceptowalny). W perspektywie działalności politycznej (czy raczej: ideologicznej), libertariańskie poglądy na relację pomiędzy państwem i jednostką zbiegły się z poglądami konserwatywnymi, akcentującymi wartość instytucji tradycyjnych, w opozycji do nowoczesnego, demokratycznego państwa opiekuńczego.
Niektórych może zdziwić, że Instytut Misesa zdecydował się objąć patronat nad pozycją, która niewiele ma wspólnego z dotychczas przez IM wydawanymi publikacjami ekonomicznymi. „Asymetria” Piotra Gibowskiego to bowiem powieść, którą z uwielbieniem szufladkujący wszystkich i wszystko zapewne umieszczą gdzieś pomiędzy polical fiction a science fiction, z czego zarówno „science” jak i „fiction” są w praktyce jedynie punktem wyjścia do rozważań autora na temat możliwych ścieżek jakimi potoczyć by się mogły nasze dzieje.
Prezentujemy fragment wstępu do książki „Historia pisana pieniądzem” Jakuba Wozińskiego autorstwa Grzegorza Brauna. Wkrótce na łamach portalu Austriacy.pl ukaże się również recenzja książki.
Ustanowiony za czasów pierwszych Piastów monopol w dziedzinie produkcji pieniądza trwa nieprzerwanie do dziś. O tym, jak bardzo istotne dla dzisiejszych włodarzy państwa polskiego są piastowskie początki sprawowanego przez nich monopolu, świadczą najlepiej podobizny pierwszych królów Polski, zdobiące najwyższe nominały polskiej waluty. Przez wieki królowie Polski czerpali z produkcji i psucia pieniądza ogromne zyski kosztem całego społeczeństwa. Okres rozbiorów przeniósł jedynie centra decyzyjne do innych państw, lecz funkcjonowanie banków centralnych państw zaborczych zasadniczo nie różniło się co do istoty od schematu, który został wypracowany na przestrzeni ponad ośmiu wieków.
Te słowa Stefana Kisielewskiego były tytułowym przesłaniem Toruńskiego Forum Ekonomicznego. Jako cel spotkania wyznaczono podsumowanie przyczyn obecnego kryzysu gospodarczego w Polsce oraz na świecie.
Swoje diagnozy wobec dzisiejszej, niekorzystnej sytuacji ekonomicznej wygłosili prof. Witold Kwaśnicki z Instytutu Misesa, dr hab. Robert Ciborowski z Uniwersytetu Ekonomicznego w Białymstoku, dr Adam Balcerzak z PTE Toruń oraz dr hab. Robert Gwiazdowski z Centrum im. Adama Smitha, z którym nawiązano łączność telefoniczną.
Lloyd Shapley jest amerykańskim matematykiem i największą postacią w teorii gier zaraz po Johnie Nash’u. Ten bardzo wiekowy już jegomość zasłużył sobie na nagrodę Nobla poprzez swój wkład w rozwój całej dziedziny, która ma rzeczywisty wpływ na nasze codzienne życie, a która winna być bliska sercu każdego Austriaka.
Pozwólcie, że zacznę od początku. Teoria gier powstała dzięki współpracy dwóch postaci, bodaj najwybitniejszego naukowca dwudziestego wieku Johna von Neumanna oraz Oskara von Morgensterna, studenta Ludwiga von Misesa, następcy Hayeka na stanowisku szefa Centrum Badań Cykli Koniunkturalnych we Wiedniu. To oni w 1944 roku opublikowali ”An Economic Theory of Games and Behaviour” – kamień węgielny teorii gier. O ile wkład matematyczny przypisać należy głównie von Neumannowi, to wszystkie ekonomiczne intuicje zawdzięczamy Morgensternowi, który był Austriakiem.
Mamy zaszczyt zaprezentować kolejną edycję raportu podsumowującego działalność sieci Klubów Austriackiej Szkoły Ekonomii.
Z raportem można się zapoznać online bądź pobrać na dysk w formacie .pdf